monumenta.ch > Hildegardis Abbatissa > sectio 7 > bnf6796A.107 > sectio 10 > sectio 127 > Sulpicius Severus, Chronica, 1, 35 > sectio 9 > 16 > bnfGrec107.405 > sectio 52 > sectio 68 > sectio 22 > sectio 81 > bnf13028.128 > sectio 16 > sectio 134 > sectio 6 > sectio 76 > sectio 12 > sectio 51 > sectio 43 > sectio 12 > sectio 3 > sectio 71 > sectio > sectio 49 > Hieronymus, Commentarii, in Michaeam, 1, 2 > bnf426.372 > sectio 7 > sectio 15 > sectio 24 > sectio 8 > sectio 1 > bnf10439.167 v > sectio 1 > sbbMs.Phill.1698.23 > uwbM.p.th.f.68.220 > ad Romanos, 9 > Alcuinus Incertus, De divinis officiis, CAPUT XXIX. DE SABBATO IN XII LECTIONIBUS. > sectio 39 > sectio 52 > Exodus, 16 > sectio 108 > sectio 52 > salCod.Sal.X,16.397 > sectio 45 > sectio 36 > sectio 1 > sectio 14 > sectio 11 > sectio 14 > bnf7585.397 > cb101.47r > sectio 140 > uwbM.p.th.q.1a.160 > sectio 79 > sectio 37 > bnf5512.145 > sectio 21 > sectio 4 > sectio 91 > sectio 15 > bnf11947.94 r > sectio 11 > bnf10439.169 r > sectio 32 > sectio 33 > sectio 46 > sectio 3 > csg547.287 > sectio 19 > zosPa32.259r > bavPal.lat.823.317 > sectio 4 > habCod.Guelf.64Weiss..639 > bnf17226.113 > sectio 1 > sectio > csg271.211 > sectio 19 > sectio 60 > sectio 43 > sectio 25 > sectio 69 > sectio 2 > 5 > sectio 15 > sbsMin.43.138v > bnf16714.70 > sectio 69 > sectio 13 > bavPal.lat.1449.67 > Plinius, Naturalis Historia, 11 > sectio 15 > bnfGrec107.801 > sectio 13 > Hildebertus Cenomanensis, Sermones, p2, 73 > Ioannes, 12 > sectio 3 > sectio 19 > sectio 24 > sectio 115 > sectio 9 > sectio 6 > sectio 53 > sectio 2 > csg46.305 > sectio 11 > sectio 7 > sectio 10 > sectio 7 > sectio 57 > sectio 28 > sectio 6 > sectio 15 > sectio 126 > sectio 42 > sectio 149 > sectio 4 > sectio 70 > sectio 35 > sectio 21 > sectio 33 > sectio 36 > sectio 4 > csg235.225 > sectio 8 > sectio 27 > uwbM.p.th.q.1a.161 > sectio 23 > sectio 39 > sectio 58 > sectio 67 > sectio 35 > bnfGrec107.163 > 4 > sectio 77 > sectio 9 > sectio 17 > bnf5840.103 > sectio 1 > Ado Viennensis, Chronicon, 3
Ado Viennensis, Chronicon, AETAS SECUNDA A DILUVIO AD ABRAHAMI NATIVITATEM. <<<     >>> AETAS QUARTA A DAVIDIS REGNO AD TRANSMIGRATIONEM HEBRAEORUM BABYLONIAM.

bnf5512.63 r-a11  bnf4888.9-b3.2  bbb120.4r  AETAS TERTIA AB ABRAHAM AD DAVID USQUE. HIDE LINKS TO MANUSCRIPTS

1 [2185] Tertia mundi aetas a nativitate coepit Abraham patriarchae, qui septuaginta quinque annorum cum esset, relicta gente et patria, ad imperium Dei venit in terram Chanaan, accipiens promissionem nascituri de suo semine Salvatoris, in quo benedicerentur omnes gentes, simul et seipsum in gentem magnam esse futurum (Gen. XII): quarum una spiritalis, alter est promissio carnalis (Rom. IV; Gal. III, IV).
2 His temporibus adhuc Ninus et Semiramis in Assyriis regnant.
3 [2271] Abraham annorum octoginta sex genuit Ismael, a quo Ismaelitae, qui postea Agareni, ad ultimum Saraceni sunt dicti.
4 Vixit autem Ismael annos centum triginta septem: interpretatur autem Ismael auditio Dei, populum Iudaeorum significans, eo quod in fine mundi crediturus a Domino exaudiatur.
5 Porro Agar interpretatur advena vel conversa, Synagogae gerens personam.
6 [2285] Abraham annorum centum genuit Isaac: qui primus et solus intra Testamenti Veteris seriem, legitur octava die circumcisus.
7 Quod non sine magno mysterio privilegium est filio promissionis donatum.
8 Interpretatur autem Abram pater excelsus, propter priorem scilicet populum Iudaeorum: Abraham vero pater multarum, id est gentium, sicut est illud in Apostolo: Qui contra spem in spem credidit, ut fieret pater multarum gentium (Rom. IV, 18).
9 Vixit autem centum septuaginta quinque annis.
10 [2350] Isaac annorum septuaginta genuit Esau et Iacob, patriarchas Idumaeae et Israeliticae gentis, post quorum ortum vixit annis centum et viginti: factique sunt omnes anni illius centum octoginta.
11 His temporibus primus apud Argos regnavit Inbnf4888.10achus, annis quinquaginta: cuius filius fuit Phoroneus, qui primus in Graecia leges iudiciaque conscripsit, qui et Io, quem Aegyptii mutato nomine Isidem coluerunt.
12 Interpretatur autem Isaac risus, qui in typo Salvatoris a patre in sacrificio oblatus est.
13 [2440] Iacob annorum nonaginta genuit Ioseph.
14 His temporibus Serapis et Iovis filius, ut quidam ferunt, Aegyptiorum rex moriens, falso errore in deos transfertur; et Memphis civitas in Aegypto conditur ab Ape Argivorum rege: Sparta quoque a Sparto Phoronei filio Argivorum regis.
15 [2480] Iacob annorum centum triginta descendit in Aegyptum, in animabus septuaginta.
16 Vixit autem annis decem et septem in Aegypto: factique sunt omnes dies vitae illius, centum quadraginta septem anni.
17 Interpretatur autem Iacob supplantator, qui et Israel videns Deum: vel melius princeps cum Deo, omnium sanctorum praeferens imaginem, qui per fidem atque munditiam cordis semper videns Deum.
18 Ioseph annorum centum decem mortuus: cuius ossa tulit Moyses et filii Israel pariterque ossa fratrum ipsius filiorum Iacob, et portaverunt in terram Chanaan.
19 Hoc tempore Graecia Argo regnante habere segetes coepit, delatis aliunde seminibus.
20 [2546] Hebraeorum servitus in Aegypto annorum centum quadraginta quatuor.
21 Ut scriptura autem testatur Exodi, habitatio filiorum Israel qui manserunt in Aegypto fuit quadringentorum triginta annorum: quibus expletis, eadem die egressus est omnis exercitus Domini de terra Aegypti, quorum tamen summam annorum, chronographi a septuagesimo anno et quinto nativitatis Abraham, quando terram repromissionis intravit, computant, sequentes editionem Septuaginta interpretum, quae dicit: Habitatio bnf5512.63 v autem filiorum Israel, qua habitaverunt in Aegypto et in terra Chanaan, ipsi et patres eorum, anni trecenti triginta.
22 Quam necessario sequendam et ipsa Hebraica veritas ostendit, quae narrat Caat, filium Levi, quem natum esse constat in terra Chanaan, vixisse annis centum triginta tribus, et filium Amram patrem Moysis annis centum triginta septem, et ipsum Moysem octoginta fuisse annorum, tempore egressionis de Aegypto.
23 Quia nimirum horum summam annorum constat quadringentos et triginta implere non posse.
24 Annuit autem horum translationi et Apostolus cum ait: Abrahae dictae sunt promissiones, et semini eius non dicit: Et seminibus, quasi in multis, sed quasi in uno, et semini tuo, qui est Christus: hoc autem dico: Testamentum confirmatum a Deo, quae post quadringentos et triginta annos facta est lex, non irritum facit ad evacuandam promissionem (Gal. IV, 16, 17).
25 His temporibus, scilicet servitutis Israel in Aegypto, Prometheus fuisse scribitur, quem figunt fabulae de luto formasse homines.
26 Tunc etiam fratres eius Atlas magnus est astrologus habitus: Mercuriusque nepos Atlantis multarum artium peritus, et ob hoc post mortem vano errore in deos translatus.
27 [2645] Hac etiam aetate primus Procidus quadrigam iunxit: eodemque tempore Cecrops Athenas condidit, et ex nomine Minervae Atticos Athenienses vocavit.
28 Iste etiam bovem immolans, primus in sacrificio Iovem adorari praecepit.
29 Tunc primi chorites Corybantes modulatam in armis saltationem et consonam invenerunt.
30 Tunc etiam scribitur in Thessalia sub Deucalione factum diluvium, et Phaetonis fabulosum incendium.
31 [2649] Moyses, annis quadraginta eductum ex Aegypto populum Israel, et de servitute Aegypti liberatum, rexit in deserto, quorum primo anno bnf4888.11 tabernaculum Domino construit, et septem mensibus opus perficiens, mense primo anni secundi, prima die mensis erexit.
32 Per eumdem Moysem Iudaei simul cum lege et litteras habere coeperunt.
33 Quinque libri Moysis, secundum Septuaginta seniorum interpretationem, continent gesta annorum trium millium septingentorum triginta.
34 Quot vero annos huius temporis Hebraica veritas contineat, Ioseph in primo contra Apionem Grammaticum libro ita commemorat: Neque igitur innumera apud nos habentur volumina inter se invicem discordantia, sed duo tantum et viginti sunt libri, qui omnium temporum seriem continent, qui et iuste creduntur divinitus inspirati.
35 Ex quibus quinque sunt Moysis, continentes leges vitae et successionis humanae prosapiam, usque ad ipsius Moysis terminum pertendentes, qui paulo minus a tribus millibus annorum continentiam gerunt.
36 Moysis temporibus bbb120.4v templum Delphis construitur: Lacedaemon conditur.
37 Moyses centum viginti annorum moritur.
38 Vitis in Graecia invenitur.
39 His temporibus adeo ingens et gravis aestus incanduit, ut sol per devia transcendens universum orbem non calore affecisse, sed igne torruisse dicatur.
40 Inde ridicula Phaetonis texitur fabula.
41 Iosue annis viginti sex rexit populum Israel, ut Iosephus docet; nam Scriptura sancta quot fuerint anni ducatus illius tacet.
42 Eusebius in Chronicis viginti septem posuit.
43 Primo autem sui ducatus anno Iosue, primo mense, decima die mensis, populum patefacto Iordanis alveo, in terram repromissionis induxit.
44 Quo videlicet anno, ut in Chronicis Eusebii reperimus, principium erat quinquagesimi primi iubilaei secundum Hebraeos, facile inveniri valet, id est anni bis mille quingenti ab initio mundi erant completi: singulis Iubilaeorum bnf5512.64 r ordinibus per quinquagenos annos deputatis.
45 Sed nostra inquisitio comperit minorem temporis huius esse summam: constat enim quia mille sexcenti quinquaginta sex ad diluvium usque fuere anni: inde ad Abraham, ducenti nonaginta duo qui septuaginta erat annorum quando promissionem Dei accepit.
46 Promissionis anni quadringenti triginta; ducatus Mosis, anni sexaginta qui profecto numerus non bis mille quingentos, sed septem minus, id est bis mille quadringentos nonaginta tres annos implent.
47 His temporibus Iosue, primus Erychthonius Atheniensium princeps in Graecia quadrigam iunxit.
48 Iosue centum et decem annorum moritur.
49 [2757] Othoniel annis quadraginta de tribu Iuda primus Israel, Deo iubente, iudex constituitur, illum praefigurans qui in tertio tempore mundi tribu Iuda cum gratia ad salvandos populos venit.
50 Huius temporibus primo filii Israel servierunt Chusan Rasataim regi Mesopotamiae, octo annis Cadmus regnat Thebis, qui primus Graecas litteras adinvenit.
51 Per idem tempus, primi Linus et Amphion apud Graecos in musica arte claruerunt, Idaeique Dactyli ferrum invenerunt eo tempore.
52 [2797] Ahoth, anno octogesimo, filius Iera, filii Gemini, qui utraque manu utebatur pro dextera.
53 Cuius principiis servivit Israel Eglon regi Moab annos decem et octo, donec percusso Eglon liberavit Israel.
54 Hoc tempore Cyrene civitas condita est in Libya.
55 His bnf4888.12 temporibus fabulae fictae sunt de Triptolemo, quod, iubente Cerere, serpentium pennis gestatus, indigentibus frumenta volando distribuit; de Hippocentauris, quod equorum hominumque fuerint natura permisti; de Cerbero tricipiti inferorum cane; de Phrixo et Helle sorore sua, quod ariete vecti per aerem volaverint; de Gorgone meretrice, quae crinita serpentibus fuerit, et aspicientes convertebat in lapides; de Bellerophonte, quod equo pennis volanti sit vectus, de Amphione, quod citharae cantu lapides et saxa commoverit.
56 [2877] Debora, prophetissa ex tribu Ephraim cum Barac de tribu Nepthalim, annis quadraginta.
57 Cuius initio ducatus oppressit filios Israel Iabin, rex Chanaan, qui regnabat in Asor annis viginti, sed occiso ab Israel, et a Iael uxore Abercinei.
58 Sisara principe militiae eius, humiliatus tandem ac deletus est.
59 Hoc tempore Miletus condita.
60 Per idem tempus Apollo medicinae artem invenit.
61 Fabula quoque tunc ficta est de fabro Daedalo, et eius filio Icaro, quod coaptatis sibi pennis volaverit.
62 Haec aetate primus regnat Latinis Picus, qui fertur Saturni filius fuisse.
63 [2918] Gedeon annis quadraginta ex tribu Manasse.
64 Sub quo servit Israel Madianitis et Amalechitis septem annis; sed Gedeon pugnante liberatur.
65 Urbs Tyrus condita, ante templum Hierosolymorum, annis ducentis et quadraginta.
66 Orpheus Thracius Linusque magister Herculis, artis musicae inventores, clari habentur.
67 Argonautarum navigatio scribitur.
68 [2955.] Abimelech, annis tribus regnavit in Sichem.
69 Iste septuaginta fratres suos filios Gedeonis interfecit.
70 Hercules Ilium vastat.
71 [2958.] Thola, annis viginti quatuor filius Foa, patrui Abimelech, vir de Issachar, qui habitabat in Sanir montis Ephraim.
72 Priamus in Troia post Laomedontem, regnavit annos tredecim.
73 Fabula ficta de Minotauro, bestia labyrintho inclusa.
74 Bellum Lapitharum et Centaurorum, quos scribit Palaephatus primo de Incredibilibus libro, nobiles fuisse equites Thessalorum, [2981] Iair, annis duobus et triginta ex tribu Manasse.
75 Per haec tempora Hercules agonem Olympiacum constituit, atque in Libya Antaeum occidit, a quo usque ad primam Olympiadem supputantur anni quadringenti triginta.
76 [3004] Ieptes Galadites, annis sex.
77 Philistini et Amanitae deprimunt Israel; ex quibus Amanitae debellantur a Iepte; bnf5512.64 v qui in libro Iudicum ab aetate Moysis usque ad semetipsum, ait supputari annos trecentos, vel, ut quidam codices habent, annos trecentos quinque et viginti.
78 Cuius tempore Hercules quinquagesimum secundum annum agens, ob morbi dolorem sese flammis iniecit.
79 Per idem tempus Alexander Helenam rapuit, Troianumque bellum decennale surrexit.
80 [3010] Abesa de Bethlehem, annis septem.
81 Agamemnon imperat Mycenis quinque et viginti.
82 Cuius anno quindecimo Troia capitur.
83 Amazones arma sumpserunt.
84 [3017] Aialon Zabulonites, annis decem.
85 Hic cum annis suis decem in Septuaginta Interpretibus non habetur, quorum damno supplendo, Iosue filio Nun, Eusebius Samueli et Sauli, quorum annos Scriptura non dicit, plures annos quam bnf4888.13 in Iosepho legerat, annotavit, quatenus ab egressu Israel ex Aegypto usque ad aedificationem templi quadringentorum octoginta annorum summam, quam Scriptura praedicat haberet.
86 [3025] Abdon sive Labdon de tribu Ephraim, annis octo.
87 Cuius anno tertio bbb120.5r Troia capta est; et Aeneas ad Italiam venit.
88 Completis a primo anno Cecropis, qui primus apud Atticam regnavit, annos trecentos triginta quinque.
89 A quadragesimo autem et tertio anno regni Nini Assyriorum regis, computantur anni octingenti viginti quinque.
90 A mortuo Labdon servivit Israel Philistaeis quadraginta annis.
91 Hac aetate Carmentis nympha Latinas litteras reperit.
92 [2025] Samson de tribu Dan, annis viginti.
93 Ascanius Aeneae filius Albam condidit.
94 Ulyssis quoque fabula ficta.
95 Hactenus Iudicum liber tempora signat, habens annos ducentos nonaginta novem, Iudices autem duodecim; post quos sacerdotes constituti sunt Latini, qui postea Romani nuncupati sunt, post tertium annum captivitatis Troiae, sive annis tribus.
96 Postquam octavum regnavit Aeneas, ut quidam scribunt, Ascanius annis triginta octo.
97 Ante Aeneam, Ianus, Saturnus, Picus, Faunus, Latinis in Italia regnaverunt per annos circiter centum quinquaginta.
98 [3046] Heli sacerdos annis quadraginta.
99 In Hebraeorum libris, anni quadraginta: in Septuaginta, anni viginti inveniuntur.
100 Arca Testamenti ab Allophylis capitur.
101 Regnum Sicyoniorum finitur, qui ab Aegialeo usque ad Zeuzippum regnaverunt, per annos nongentos sexaginta duos.
102 Hectoris filii Ilium receperunt, expulsis Antenoris posteris, Heleno illis subsidium ferente.
103 Latinorum tertius Silvius Aeneae filius, regnat annis viginti novem qui quod post mortem patris editus, ruri fuerat educatus, et Sylvi, et Posthumi nomen accepit, a quo omnes Albanorum reges Sylvii vocati sunt.
104 [3085] Samuel et Saul, annis quadraginta.
105 In Scriptura sacra, ducatus Samuelis quot annis fuerit minime patet; docet tamen Iosephus tredecim annis principatum illius emicuisse.
106 Chronici vero, Samuel et Saul simul annis quadraginta praefuisse signant.
107 In Actibus apostolorum apostolus Paulus ita concionatus ad populum est: Deus plebis Israel elegit patres nostros, et plebem exaltavit, cum essent incolae in terra Aegypti, et in brachio excelso eduxit eos ex ea, et per quadraginta annorum tempus, mores eorum sustinuit in deserto; et destruens gentes septem in terra Chanaan, sorte distribuit eis terram eorum, quasi post quadringentos et quinquaginta annos; et post hac dedit iudices, usque ad Samuel prophetam; et exinde postulaverunt regem; et dedit illis Deus Saul, filium Cis, virum de tribu Beniamin, annis quadraginta.
108 Ab hoc tempora prophetarum incipiunt.
109 Lacedaemoniorum regnum exoritur; atque Homerus fuisse putatur.
110 In hac tertia aetate mundi, salva veritate historica, praefigurat in vocatione Abrahae, terram viventium Christi populo futuram, bnf4888.14 nec incolatus nostri longos exitus formidandos, et in Christo Domino semper sperandum, per cuius gratiam vivendo sempiterna potiemur haereditate; et in semine eiusdem Abrahae, ut stellas coeli multiplicari populum Christianum; bnf5512.65 r et in oblatione et sacerdotio eius regale Ecclesiae sacerdotium, et in proprietate nominis ipsius, quod esset in Christo pater multarum gentium per fidem, cum unius tantum gentis pater fuerit per generationem: et in circumcisione carnis, quod corde circumcidendus esset Christianus.
111 Et in Isaac nato, qui risus dicitur, quod gentium populus qui in Christum de illa serie in carne venientem irrisum a Iudaeis crederent, et agnoscerent illius contumeliosam passionem, suam veram esse liberationem.
112 Et in Sodoma et Gomorra, impiarum civitatum subversione, futuri iudicii diem, nec posse evadere statuta supplicia, noxia curiositate propositum sanctae conversationis contemnentes, retroque male vivendo respicientes; solosque liberari, quos gratia Christi liberaverit.
113 Et in immolatione arietis pro Isaac, Christi passionem expressam; et iniuratione Dei quod semen Abrahae in Christo supra numerum extenderetur, et non tantum ex semine carnis, sed fide vocari ad infinitum numerum filios Abraham.
114 Et ex femore Abraham, carnem Christi venturam, quando idem Abraham servo iubet: Pone manum tuam sub femore meo, et iura mihi per Deum coeli; ostenditque Christum qui est Deus coeli, per Virginem Mariam ex femore suo in carne futurum.
115 Et in geminis Rebeccae duos populos, Christianos et Iudaeos, quorum minor Iacob lenis, in ipsa iam pueritia per cocturam rubram lenticulae, maiorem fratrem Esau hispidum supplantans, lenem mitemque signat populum Christianum, qui per cocturam rubram, Passionem scilicet Christi, sanguine rubratam, edaci ac saevienti Iudaeo populo, cuius curam gestabat Esau, primatus dignitatem illo vendente suscepit; ille quod nascendo habuit per concupiscentiam perdidit; Christianus per gratiam quod in natura non habuit, acquisivit.
116 Cui pelles haedorum super brachia, et cervicem nudam mater aptavit, vesteque primogeniti sui induit, tanquam iam nobis illum figuratum ostendens Christum, qui accepit, non carnem peccati, sed similitudinem carnis peccati, legemque Veteris Testamenti tanquam vestem primogeniti excipiens, non solverit, sed impleverit.
117 Post cuius odorem benedictae concurrunt omnes gentes, quae per gratiam Iudaeis et primatum, et benedictionem abstulerunt.
118 Iacob quoque, filius Isaac, nepos Abrahae fugiens fratris insidias, in sacramento lapidem quem ad caput habuit dormiens eminus erigens eumque liniens oleo, Christum nobis lapidem angularem consecravit.
119 Et idem Iacob, claudus effectus in latitudine femoris populum Hebraeorum significat claudicaturum.
120 Iudas filius Iacob, cum nuru sua concubuit Thamar, qua intelligitur plebs Iudaea, cui de tribu Iuda reges tanquam mariti adhibebantur; unde nomen eius amaritudo interpretatur, quia bnf4888.15 ipsa Domino fellis poculum dedit.
121 In duobus filiis Iudae duo genera principum qui non recte operabantur in plebe, unum eorum qui oberrat, alterum qui nihil proderat: nec enim sunt amplius quam duo genera hominum inutilia generi humano: unum nocentium, alterum praestare nolentium, et, si quid boni habent, in hac terrena vita perdentium, tanquam in terram fundentium; unde maior Her interpretatur pellicitus, qualibus tunicis induti sunt primi homines, in poenam bnf5512.65 v damnationis suae, dimissi ex paradiso.
122 bbb120.5v Sequens Onan interpretatur moestus eorum, id est, quibus nihil prodesse cum habeat unde prodesse possit.
123 In tertio filio Iudae, Sela qui interpretatur dimissio eius, significatur tempus ex quo reges plebi Iudaeorum coeperunt de tribu Iuda non fieri; quia erat eadem tribus Iudae, sed etiam in populo Iudae nemo regnabat; propterea Thamar filium Iudae maritum non accipiebat.
124 Isto tempore omne magisterium Iudaeorum, et mystica, unde Christi vocabantur, unctio ipsa defecerat.
125 Neque ad mysticam unctionem Herodes pertinet alienigena, qui deficiente ex tribu Iuda principe regio, a Romanis in Iudaea regnum acceperat; sub cuius tempore natus est Christus, unctus Sanctus sanctorum oleo exsultationis prae participibus suis, qui veniens ad oves quae perierant domus Israel, testimonio Ioannis, in aqua usus est; cuius figuram gessit ipse Iudas, cum iret ad tondendas oves in Tamna, quod interpretatur deficiens; iam enim defecerat princeps ex Iuda, atque unctio mystica Iudaeorum.
126 Venit autem cum suo pastore Odollamite, cui nomen erat Iras; interpretatur autem Odollamites testimonium in aqua, habens quidem Dominus testimonium maius Ioanne, propter infirmas tamen oves, hoc testimonio usus est in aqua, nam et ipse Iras, quod nomen illius pastoris fuit, interpretatur fratris mei visio.
127 Vidit omnino fratrem suum Iesum secundum semen Abrahae, secundum cognationem Mariae et Elizabeth matris suae; eumdemque Dominum et Deum suum, quem iam salutaverat ex utero, agnovit perfectius ex columba; et ideo tanquam Odollamites, vere testimonium perhibet in aqua.
128 Venit autem Dominus ad oves tondendas, hoc est exonerandas sarcinas peccatorum.
129 Inde Thamar habitum mutat; nam et commutans interpretatur; mutat et nomen, et de Synagoga fit Ecclesia, sed in ea prorsus nomen amaritudinis permanet, non illius in qua Domino fel ministravit, sed illius in qua Petrus flevit amare, nam et Iuda confessio est, confessioni ergo amaritudo misceatur, ut vera poenitentia praesignetur.
130 Haec poenitentia fecundatur Ecclesia in omnibus gentibus; nam et ipse habitus meretricis, confessio peccatorum est; typum quippe Ecclesiae gerit Thamar ex gentibus evocatae, sedens cum hoc habitu ad portam Enahim, quod interpretatur fontes, currit enim velut cervus ad fontes aquarum pervenire ad semen Abrahae: illic enim a non cognoscente fetatur, quia de illa praedictum est: Populus quem non cognovi, servivit mihi.
131 Accipit in occulto annulum, bnf4888.16 monile, et virgam; vocatione signatur, iustificatione decora, glorificatione exaltatur, sed haec adhuc in occulto, ubi fit conceptio sanctae ubertatis.
132 Mittitur meretrici promissus haedus exprobratio scilicet peccati per eumdem Odollamitem, tanquam increpantem et dicentem: Generatio viperarum; sed non eam invenit peccati exprobratio, quam mutavit bnf5512.66 r confessionis amaritudo.
133 Post vero publicis signis annuli, monilis, et virgae arguit temere iudicantes Iudaeos, quorum iam personam Iudas ipse gestabat, prolatis certissimis documentis suae vocationis, iustificationis et glorificationis.
134 Ostendit virgam signum passionis, et monile legitimae legis, et annulum pignus immortalitatis, quando accusatur a Iudaeis quasi adulteratrix legis.
135 In actionibus quoque Ioseph et Beniamin, Christus et Ecclesia ipsius figuratur.
136 Quorum unus Ioseph a patre missus, signat Christum a Patre missum ad oves visitandas, cum fratres in passione, tunica exspoliatum miserunt in lacum; ac vestem eius in sanguine haedi tinctam, sub falsa testatione, patri miserunt; venditumque gentibus Salvatorem transmiserunt, cui in coelo sol, stella ac luna, et in manipulis terra, inferna quoque carceris subderentur, ut ei omne genu flectatur coelestium, terrestrium, et infernorum.
137 Cum eodem Ioseph, ad sacramentum Dominicae passionis, duo Pharaonis spadones in carcerem detrusi sunt, ut trium crucifixorum numerus suppleretur; e quibus verus Ioseph Christus, revelando mysteria unum puniret per debitum supplicium, alterum per indebitam gratiam liberaret.
138 Idem Ioseph post duos annos dierum tertio incipiente, de carcere educitur; et Christus die tertia a mortuis resurgit.
139 Praesentatur Pharaoni; mundo resurrectio declaratur.
140 Data est Ioseph potestas in Aegypto; data est Christo omnis potestas in coelo et in terra.
141 Collegit Ioseph per suos frumentum multum; collegit Christus credentium numerum sine numero.
142 Constituit Ioseph horrea per totam Aegyptum; consecravit Christus per totum mundum Ecclesias.
143 Aperuit Ioseph horrea tempore famis, et ministravit frumenta populis; aperuit Christus ex horreis suis diuturnam sui corporis praebiturus annonam esurientibus et sitientibus iustitiam.
144 Acquisivit Ioseph totam Aegyptum Pharaoni; acquisivit Christus mundum pastum et reconciliatum Patri.
145 Venerunt fratres Ioseph, qui eum vendiderant, fame compulsi, ad eum; venerunt et ad Christum Iudaei, qui eum crucifixerant, ut eius refecti cibariis, a fame animae liberarentur.
146 Adorant illi, adorant et isti: sicque miris sacramentis, in actione fratrum, actio nobis apostolica praemonstratur.
147 In Beniamin quoque extremo Ioseph fratre et doctor et magister gentium in fide et veritate, Paulus praefiguratur: cui figurate scyphus argenteus in sacco legis celatur, et trecenti argentei cum quinque stolis optimis dantur.
148 Et in descensione Iacob in Aegyptum, Christi descensio in mundum; bbb120.6r et in multiplicatione seminis eius in Aegypto, in Christo per fidem gentes in toto mundo multiplicandae.
149 In Moyse figura exprimitur Mediatoris, qui mundo pacem intulit, ut Moyses bnf4888.17 Aegyptum sabulo abscondit, Christus ex obsessis virtutem diaboli expellendo cohibuit.
150 Quod idem Moyses uxorem filiam sacerdotis Madian accepit, mediatorem ex alienigenis sumere coniugem significat et Ecclesiam.
151 bnf5512.66 v Quod idem pastor ovium, mediatorem signavit pastorem bonum ovium in carne futurum: qui ex hoc mundo quasi ex Aegypto oves suas colligendo, in unum ovile Ecclesiae congregaret.
152 Superantur magorum praestigia, serpensque Moysi voravit serpentes eorum magorum: virga Christi, doctrina, qua omnium paganorum haereticorumque dogmata consumuntur.
153 In Aegypto decem plagis mundus feritur: in occisione agni, Christi immolatio: et in figura Paschae, Christi transitus ad Patrem.
154 In mari Rubro baptismus Christi sanguine rubratus.
155 In manna, panis coelestis.
156 Christus expressus in extensione manuum Moysi, signo crucis expugnari inimicos.
157 Datae leges in monte, Christi mandata servari in spiritali altitudine, in tabernaculo, Christi Ecclesiam.
158 In Aaron sacerdotio, novum in Christo sacerdotium: In sacrificiis omnibus, Christum figuratum.
159 In varietate leprarum, haereseon vel errorum varietates, in escis mundis et immundis, eleemosynis munda omnia fieri.
160 In Aegypti escis desideratis, Christum manna fastidisse, et voluptatibus illicitis concupiscentias praestitisse.
161 In virga Aaron germinante confirmationem Sacerdotii Christi.
162 In aeneo serpente, Christi morte ubique in ore fidelium sonante, virulentiam virorum perimendam, et a percussione diaboli, fide mortem Christi aspicientes sanandos.
163 Et in bis per ussa petra sacramenta passionis Christi mirabili opere distincta.
164 Et in vacca rufa, cuius cinis in aquas lustrationis proiicitur, mysterium nostrae redemptionis et salutis plenissime expressum.
165 In sepultura Moysi occultata, litteram legis; et carnales observationes occulendas.
166 In Iesu Nave principatu sequente, Dominum Christum in Novo Testamento verum ducem et principem futurum, et civitates mundi destructurum, ac aereas potestates debellaturum, ac omnem idololatriam penitus abluturum, et omnis generis vitia expugnaturum.
167 Debora in typo Ecclesiae hostem superavit.
168 Gedeon gratiam Christi abundantem commendavit, et quod fide, trinitatis hostes essent superandi, ac martyria appetenda actis suis insinuat.
169 In Abimelech concubinae filio, haeretici.
170 In Iephte filia virgine, carnis Christi immolatio virginis et in resurrectione totius corruptionis absorptio.
171 In Samson Nazareo, Christus Dominus fortis in capite; in ligatione ipsius a meretrice muliere, Christus Dominus, quod Iudaeorum vincula omnia potentialiter dirumperet.
172 In Ruth, Ecclesia ex gentibus, Iudaeis illudens.
173 In Samuele, Christus Dominus dux, sacerdos et propheta, sacerdotes arguens, et Synagogam veterem novo sacerdotio Christi in gratia Novi Testamenti permutans.
174 Clauditur haec tertia aetas Patriarcharum actis, et legis sacramentis, ac iudicium figuris, venerabiliter insignis, in repulsione et abiectione Saulis, continens annos nongentos quadraginta.

bnf5920.168

Ado Viennensis, Chronicon, AETAS SECUNDA A DILUVIO AD ABRAHAMI NATIVITATEM. <<<     >>> AETAS QUARTA A DAVIDIS REGNO AD TRANSMIGRATIONEM HEBRAEORUM BABYLONIAM.
monumenta.ch > Hildegardis Abbatissa > sectio 7 > bnf6796A.107 > sectio 10 > sectio 127 > Sulpicius Severus, Chronica, 1, 35 > sectio 9 > 16 > bnfGrec107.405 > sectio 52 > sectio 68 > sectio 22 > sectio 81 > bnf13028.128 > sectio 16 > sectio 134 > sectio 6 > sectio 76 > sectio 12 > sectio 51 > sectio 43 > sectio 12 > sectio 3 > sectio 71 > sectio > sectio 49 > Hieronymus, Commentarii, in Michaeam, 1, 2 > bnf426.372 > sectio 7 > sectio 15 > sectio 24 > sectio 8 > sectio 1 > bnf10439.167 v > sectio 1 > sbbMs.Phill.1698.23 > uwbM.p.th.f.68.220 > ad Romanos, 9 > Alcuinus Incertus, De divinis officiis, CAPUT XXIX. DE SABBATO IN XII LECTIONIBUS. > sectio 39 > sectio 52 > Exodus, 16 > sectio 108 > sectio 52 > salCod.Sal.X,16.397 > sectio 45 > sectio 36 > sectio 1 > sectio 14 > sectio 11 > sectio 14 > bnf7585.397 > cb101.47r > sectio 140 > uwbM.p.th.q.1a.160 > sectio 79 > sectio 37 > bnf5512.145 > sectio 21 > sectio 4 > sectio 91 > sectio 15 > bnf11947.94 r > sectio 11 > bnf10439.169 r > sectio 32 > sectio 33 > sectio 46 > sectio 3 > csg547.287 > sectio 19 > zosPa32.259r > bavPal.lat.823.317 > sectio 4 > habCod.Guelf.64Weiss..639 > bnf17226.113 > sectio 1 > sectio > csg271.211 > sectio 19 > sectio 60 > sectio 43 > sectio 25 > sectio 69 > sectio 2 > 5 > sectio 15 > sbsMin.43.138v > bnf16714.70 > sectio 69 > sectio 13 > bavPal.lat.1449.67 > Plinius, Naturalis Historia, 11 > sectio 15 > bnfGrec107.801 > sectio 13 > Hildebertus Cenomanensis, Sermones, p2, 73 > Ioannes, 12 > sectio 3 > sectio 19 > sectio 24 > sectio 115 > sectio 9 > sectio 6 > sectio 53 > sectio 2 > csg46.305 > sectio 11 > sectio 7 > sectio 10 > sectio 7 > sectio 57 > sectio 28 > sectio 6 > sectio 15 > sectio 126 > sectio 42 > sectio 149 > sectio 4 > sectio 70 > sectio 35 > sectio 21 > sectio 33 > sectio 36 > sectio 4 > csg235.225 > sectio 8 > sectio 27 > uwbM.p.th.q.1a.161 > sectio 23 > sectio 39 > sectio 58 > sectio 67 > sectio 35 > bnfGrec107.163 > 4 > sectio 77 > sectio 9 > sectio 17 > bnf5840.103 > sectio 1 > Ado Viennensis, Chronicon, 3

© 2006 - 2024 Monumenta Informatik